|
stocznia
|
Tradycje płockiego przemysłu stoczniowego sięgają lat dwudziestych naszego stulecia. Wtedy to po lewej stronie Wisły powstały pierwsze prywatne warsztaty naprawy i budowy drewnianych barek rzecznych, które funkcjonowały do wybuchu II Wojny Światowej i stanowiły początek Płockiej Stoczni Rzecznej. Podczas okupacji Niemcy produkowali w niej sekcje łodzi podwodnych i okręty patrolowe a u schyłku wojny opuszczając w pośpiechu miasto wysadzili w powietrze urządzenia i zatopili tabor rzeczny.
Po wojnie grupa entuzjastów przystąpiła do porządkowania oraz uruchomienia zakładu.
Nie mając odpowiedniego wyposażenia i sprzętu ówczesna załoga zdołała wyremontować ponad 180 jednostek pływających. Większości z nich stanowiły barki wydobyte z dna Wisły i portu.
Lata 60 to okres przebudowy i modernizacji zakładu. Utworzono wówczas warunki do budowy coraz większej ilości różnorodnych jednostek, od drewnianych do stalowych, z napędem i bez, o tonażu początkowo od 200 - 500 t, wzrastającym w kolejnych latach od 1300 do 3000 t
Wtedy to Płocka Stocznia Rzeczna stała się największą śródlądową stocznią w Polsce i jedną z największych śródlądowych stoczni w Europie.
Źródło: http://www.centromost.com.pl/
|
|