Strona główna > ===== PŁOCK W MALARSTWIE ===== > Herbarz |
PLIK 81/142 |
|
|||
|
Infomacje o pliku | |
Nazwa pliku: | PICT0043.JPG |
Nazwa albumu: | bobola / Herbarz |
Słowa kluczowe: | katedra / herb / biskup / Krzycki |
Wielkość pliku: | 188 KiB |
Data dodania: | 11, Luty 2007 |
Wymiary: | 713 x 600 pikseli |
Wyświetleń: | 402 razy |
URL: | http://galeria.plock24.pl/displayimage.php?pid=8475 |
Ulubione: | Dodaj do ulubionych |
W polu srebrnym pas czerwony. W klejnocie ramię zbrojne.
Krzycki Andrzej herbu Kotwicz, łacińska forma nazwiska Cricius, humanista, poeta polsko-łaciński. Urodził się 7 VII 1482 roku w Krzycku Małym (Wielkopolska), syn Mikołaja i Anny Tomickiej, siostry biskupa Piotra Tomickiego. Studiował w Bolonii, gdzie uzyskał tytuł doktora praw.
Po powrocie do kraju przyjął święcenia duchowne; w r. 1504 został kanonikiem poznańskim, a w 1507 kanclerzem katedralnym. Na dworze biskupa poznańskiego J. Lubrańskiego zyskał możnego protektora w osobie biskupa Tomickiego. Wówczas to zaczął pisywać renesansowe epigramy o tematyce dworskiej. Oficjalnie zadebiutował w roku 1512 epitalamium z okazji zaślubin Zygmunta I z Barbarą Zapolya. Sławił też zwycięstwa króla nad Tatarami i Moskwą. Pełnił funkcję sekretarza Barbary Zapolya (1512), Zygmunta I (1515) oraz królowej Bony, której zaślubiny z Zygmuntem Starym uczcił znakomitym pod względem literackim epitalamium (1518). Jako dyplomata królewski podróżował na Węgry (1524), do Prus (1525) i do Gdańska (1526). Brał czynny udział w rokowaniach w sprawie sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego.
W roku 1522 objął biskupstwo przemyskie, w 1527 płockie. Polemizował z protestancką krytyką liturgii katolickiej. Przeciwników politycznych (m.in. prymasa J. Łaskiego) i religijnych (zwłaszcza luteran) atakował w zjadliwych satyrach i paszkwilach. W 1535 roku został wybrany arcybiskupem gnieźnieńskim. W latach 1535-37 występował przeciwko ruchowi egzekucyjnemu w obronie stanowiska króla i praw Kościoła. Był typowym przedstawicielem epoki renesansu - otoczył się świetnym dworem, nie szczędził wydatków na kulturę, opiekował się młodymi twórcami, m.in. Klemensem Janickim. Utrzymywał kontakty z wybitnymi osobistościami epoki, m.in. z Erazmem z Rotterdamu, F. Melanchtonem i L. Coxem.
Wybitny talent literacki spożytkował Krzycki przede wszystkim na twórczość o charakterze okolicznościowym. Uprawiał głównie drobne formy literackie: epigramy, panegiryki, epitalamia, elegie, satyry, pamflety, erotyki. Pisał także wiersze religijne, zwłaszcza kolędy, traktaty teologiczne, mowy i dialogi polityczne. Zmarł 10 V 1537 w Krakowie, pochowany zaś został w Gnieźnie.
Intrygującą kwestią (wymagającą wszakże dalszych kwerend i badań) jest przypisane Krzyckiemu przez czeskiego kronikarza Hájka z Libočan autorstwo kroniki, na którą czeski dziejopis powołał się wspominając o historii króla Popiela (zob. fotokopie karty tytułowej Kroniki czeskiej Hájka z Libočan z 1541 roku oraz karty 45 ze wzmianką o Krzyckim, które łaskawie udostępnił nam Pan Tony W. Szczepański ze Stanów Zjednoczonych).
(oprac. R.M.)
źródło - internet