|
Parafia pw. Wniebowzięcia NMP - Bodzanów ( wnętrze )
|
Rys historyczny
Od XIII w. Bodzanów był własnością norbertanek płockich klasztoru św. Marii Magdaleny. Wtedy prawdopodobnie powstała parafia, choć pierwsza wiadomość o kościele pochodzi z 1325 r. W 1351 r. Bodzanów uzyskał prawa miejskie od księcia płockiego Bolesława III Wańkowica. Nadanie zatwierdził książe mazowiecki Bolesław IV po 1436 r. W XIV lub XV w. wzniesiono murowane prezbiterium, do którego dobudowano drewnianą świątynię. Po pożarze ok. 1595 r. zbudowano murowaną nawę, nakryto stropem, zaś prezbiterium było sklepione.
W1652 r. wnętrze świątyni ozdobiono malowidłami z fundacji Walentego Lasockiego, podkomorzego ziemi wyszogrodzkiej. W1774 r. kościół poddany był remontowi, a w 1824 r. odnowił go ponownie proboszcz ks. Karol Mirecki. Gruntowną restaurację zaś przeprowadzono około 1840 r. według projektu architekta Henryka Marconiego. Kościół odnawiany był jeszcze w r. 1888 przez ks. Franciszka Wróblewskiego oraz w 1928 r., kiedy to Władysław Drapiewski wykonał malowidła ścienne.
W czasie ostatniej wojny Niemcy aresztowali proboszcza i wikariusza, którzy zginęli w Działdowie, zaś kościół był zamieniony na magazyn. Po wojnie remontowano go w 1957 i 1963 r. Na terenie parafii bodzanowskiej w połowie XV w. istniała parafia Miszewo Garwackie, ale z braku proboszcza opiekę duszpasterską sprawowali duchowni z Bodzanowa. Staraniem księży Edmunda Szewczaka i Jerzego Skotnickiego świątynia otrzymała należyte wyposażenie, zaś ks. Marek Makowski przeprowadził remont plebanii.
|
|